तमाङ सेलोमा नाचियो, चन्डी नाचमा कम्मर मरकाइयो

आज United Nepali in Melbourne र किरात festival मा सहभागी हुँदा मैले केही नयाँ अनुभव गरे। त्यहा मैले राइ, लिम्बु खोजिन, मैले तमाङ, नेवार वा गुरुङ खोजिन न त बाहुन वा छेत्री। त्यो आवस्यक्ता मलाई महशुश भएन किनकी ति सबै नेपाली थिए।तमाङ सेलोमा नाचियो, चन्डी नाचमा कम्मर मरकाइयो।मलाई त्यो राइको वा तमाङको मात्र लागेन किनकी मैले जन्मे देखिनै सुन्दै र नाच्दै आएको गीत र नाच थियो जसलाई सदैब नेपाली गरौब भनेर बुझियो।यो नै हो बषौ देखी नेपाली समाजमा रहेको आपसी सद्भभाव। हामी अर्थिक रुपमा गरीब थियौ तर सामाजिक सद्भभाव र भाईचाराका लागि संसारकै धनी। के अब यो सद्भभाव एही रुपमा रहला? के हामीले नेपाली समाजको सबै भन्दा ठुलो धन गुमाउदै त छैनौ? नेपालमा अहिले जुन खालका कृया र प्रतिकृया हरु भईराखेका छन त्यसले पक्कै पनि बिदेसमा बस्ने सपूर्ण नेपालीहरुलाई चिन्तित बनाएको हुनु पर्छ। हामी आशा गरौ एस्तो नहोस् र Adrian Pradhan को गीत जस्तो "जसो गर, जे भन, जहाँ सुकै लैजाउ मलाई यो मन त मेरो नेपाली हो" भनी रहन पाइयोस।- Atma Rijal Nepali