तपाईंले खाना खानु भयो त?

Hi how are you? - आफु लाई कस्तो दु:ख छ। पैसो कमाउन सकिएको छैन, दिन प्रती दिन उमेर ढल्कदै छ। यो नेपालमा पनि संबिधान बनाउन सकेका छैनन् । मनको बह कसैलाई नकह भने झै सबैका आ-आफ्ना दु:खका फर्सी छन। तर पनि I am good, yourself? भनेर डिच्च हास्नै पर्ने। दिनको एक चोटि हो र? बारम्बार यो प्रकृया दोहोराइ रहन पर्ने।

पहिला पहिला अष्ट्रेलिया आउँदा त जहाँ जादा पनि आफ्नो आराम बिरामीको कुरा सोध्दा खुशी लाग्थ्यो। तर कहिले काही त आ#$$ दिनमा एउटै कुरा दोहोराउदा दोहोराउदा वाक्स पनि लाग्थ्यो। तर ठिकै छ आफ्नो आफ्नो देशको चलन हो भनेर सोच्थे । मेल्बर्नमा तपाईं पसल, अफिस बैंक अथवा काही पनि जानुस् तपाईंलाई कस्तो छ आज भनेर सोध्छन अनी मौसमको कुरा हुन्छ। आज कस्तो गर्मी दिन है, भोली त पानी पर्ने वाला छ नि, अनी खेलकुदको बारेमा पनि कुरा गर्छन् । ए भोली त यो म्याच छ नि? आफु फेरी खेलकुदमा जिरो। यस्तै yea, no, surely , really मै टारिन्छ।

नेपालमा SLC दिने ताका कौसीमा किताब छरपस्ट पारेर पढिन्थ्यो। पढ्ने भन्दा किताबको शो बढी हुन्थ्यो। यो पढ्ने काम संसारमै सबै भन्दा गाह्रो काम जस्तै लाग्थ्यो।
कौसीमा आमा पनि सङ्गै घाम ताप्दै बस्नु हुन्थ्यो। उता अर्को कौसीबाट मगर्नी आन्टीले
ए अर्चनाको मामी भात खायो?
यता कौशी बाट : खाए, तपाईंले खानु भयो?
उता कौशी बाट : छैन नमिताको बाबालाई कुरेको।

कौसीमै बस्दा बाटोमा हिंड्ने छिमेकीले आमालाई बिहान छ भने चिया खानु भयो, १० बजे तिर छ भने खाना खानु भयो र दिउसो छ भने खाजा खानु भयो भनेर सोध्थे।

एक दिन दुई दिन भए पो त दिन दिनै खानाको कुरा सुन्दा सुन्दा वाक्क लाग्थ्यो कहिले काही प्वाक्क पछाडिबाट भनी हाल्थे सोमालियाबाट आयातित प्राणिहरु!!! आमा मुसु मुसु हाँस्दै भन्नु हुन्थ्यो, अब के गर्ने सोधे पछी भन्नै पर्‍यो।

हाम्रो चलन पनि गजब कै छ है। सन्चो बिसन्चो गोली मारो। खाना खाएको र नखाएको नै पहिला सोध्ने। ठिकै छ आफ्नो सस्क्रितीलाई नै जोगाउ न त।

अनी तपाईंले खाना खानु भयो त? ;)

हिसाब किताब

अस्ती अस्ती दिनभर दिनभर सगरमाथा टि.भी लाईभ हेरेर राती त प्यानाडोल(सिटामोल जस्तै) खाएर सुत्न पर्‍यो। दिनभर जुलुस र आमसभा हेर्दा हेर्दा राती त टाउको दुखेर औषधीनै खान पर्‍यो। अब टि.भी हेर्दा त टाउको दुख्ने, झन साचिकै आन्दोलनमा हिंड्ने र भोग्नेलाई टाउको मात्रै होइन, के के दुख्यो होला।

साथीले भन्थ्यो, फेसबुकमा जे पायो तेही नलेख है माउदाईले सबैको हिसाब किताब राख्छन रे। मलाई त काठमाडौंबाट पोखरा बसमा जादा खलासि दाइले आधा बाटोमा पुगे पछि हिसाब किताब गर्न ओर्लनु होस् है भन्थे। सबजनाले बुझेर दिसा पिसाब गर्न झाडी तिर पुग्थे। तर यो चाँही हिसाब किताब त मैले बुझिन यार।

राखुन राखुन अन्याय बिरुद्ध ईन्द्र कै बाउ चन्द्रको बारेमा नि लेखिन्छ नि । अब हिसाब किताब राख्नलाई साना तिना कापी अथवा नोट बुकले अथवा साना तिना हार्ड डिस्कले पुग्दैन ठुलै सर्भरनै चाहिन्छ। ल अब तपाईं आँफै हेर्नुस् त सात कक्षा पढ्ने सानी नानीले फेसबुकमा यस्तो स्टाटस राखेको देखेर त म दङ्ग खाए।






चुनाव ताका मैले एउटा पोस्टमा लेखेकि थिए - “मौका आउछ पर्खदैन, बगेको खोला फर्कदैन" भने जस्तै सबै दललाई एक एक मौका दिनेछन् , दिएको मौकामा पनि गतिलो काम गरेनन् भने जनताले घोक्राउने छन् र नयाँ दल/नेता एंवम रुपले चुन्ने छन् ।

अब यार कस कसका हिसाब राख्ने तिमिनै राख, आफुले बोलेको पनि हिसाब, राख प्रधानमन्त्रीको कुर्चीमा पनि तिमिनै बस, देशको नाम पनि तिमीनै राख, जनताको मनमा पनि तिमीनै बस।

A man's country is not a certain area of land,
of mountains, rivers, and woods,
but it is a principle; and patriotism is loyalty to that principle. - George William Curtis

बन्द - करेला जस्तो पोशिलो तितो होइन, बिष जतिकै हानीकारक

आहा!! कती नेपाल मात्रै बन्द हुन्छ, कहिले काही यो अष्ट्रेलिया नि बन्द हुनु नि । मरी गए हुन्न यार २०१२ सम्मको सार्वजनिक बिदा फिक्स छ। कस्तो देशमा आएछु न बन्द हुन्छ न हड्ताल हुन्छ। आहा!! नेपालनै राम्रो!! ;)

नेपालमा सप्पै भन्दा त स्कूललाई सन्चो विद्यार्थी न आएनी फी किर्दिन्छन क्यार सर मिसलाई झन हाइसन्चो, घर मै बसी बसी तलब आउछ अब बन्द हड्ताल भयो त के गर्नु केटाकेटीको पढाई सकिदैन । लास्टमा फास्ट फरवार्ड् गर्दै पढाउछन् नि। भबिस्य अन्धकार भए केटाकेटीकै हुन्छ नेताजिउहरुलाई छु मतलब। एनी हाउ कुर्ची पाउ ।

केटा केटी नि बन्दका सुरुका दिनमा खुशीका स्टाटस फेसबूकमा देखिन्थे। अहो स्कूल जान नपरेको दिन बडो रमाइलो हुन्छ नि तिनलाई पढ्न त वाक्क हुन्छ नि ।

माउदाईले गरेको बन्दले स्कूल नि बन्द क्या मज्जा आखिर बाउआमाले त जसो तसो फी तिर्देकै छन् तर वास्तविकता करेला जस्तो पोशिलो तितो होइन, बिष जतिकै हानी कारक छ। अब त केटाकेटीले पनि क्या बोरिङ्ग स्कुल जान मन लागि सक्यो भनेर फेसबूकमा स्टाटस राख्न थालि सके । यो जस्तो ब्यङ्ग अरु के होला ?

केटा केटी साना अबुझ तिनलाई राजनिती था नहोला तर मैले पढ्न पाउनु पर्छ, मैले फी तिरेको छु र यो मेरो अधिकार हो भन्दा नि किन कुर्ची मोहले आँखा ट्याप्पै पारेको होला। जनताको पार्टी रे । जनताको लागि लड्ने पार्टी रे । अनी जनताकै टाउकोमा बजाउने कस्तो बुझी नसक्नु मनोबैज्ञानिक बिचार धाराका पार्टी??? आफुले त देश राम्रो चलाऊन सकेनन होला तर भबिश्यका हुने वाला होनाहार देशका नेता तथा राजनेताको भबिस्यलाई किन गोल हान्देका होलान्? जुन भाबी सन्ततीको लागि लडी रहेको भन्छन र तिनै सन्ततीको टाउकोमा बन्चरो हाने पछी अब के होला? तपाईं आँफै सोच्नु होला। मेरो त दिमाखले भ्याउदैन् । आ सुत्छु बरु।

my beloved i love you. love is my message and let it be your message too.
love is my color, climate and to me love is the only religion.
my world is love and i would like you to feel whole world with love......